The Meaning of Life in Three Metaphorical Stories of Avicenna

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student, Payame Noor University, Tehran, Iran

2 Assistant Professor, Payame Noor University, Esfahan, Iran

Abstract

The issue of “the meaning of life” has always been in the background of all humans' minds and has been a prelude to the works of philosophers, psychologists and ethics scholars. Accordingly, as one of the greatest existential philosophers, Avicenna shows an understanding of the importance of the problem in all his works and tries to give a reasonable and well-founded explanation about the meaning of life.  From three main applications of the word “meaning”, i.e. purpose, value and function, the main focus of Avicenna has been the achievement of “the purpose of life”.  Through a descriptive-analytic-comparative methodology, this article intends to examine the foregoing problem in three metaphorical stories of Hayy ibn Yaqdhan, Risalat al-Tayr, and Salaman and Absal. In Avicenna’s view, the recognition of the meaning of life and r the attainment of its final purposes is a very difficult way and a path abundant with so many obstacles. He sometimes interprets the obstacles as “bad friends” (in Hayy ibn Yaqdhan), sometimes as “net, seed and chain” (in Risalat al-Tayr) and sometimes as “coquettishness’” (in Salaman and Absal). Avicenna suggests that the only way to free oneself from such disagreeable circumstances and to obtain the meaning of life is to seek it in conscious action, continuous struggle, and a deep and broad vision of the human life.

Keywords


  1. قرآن کریم.
  2. ابن‌سینا، ابوعلی (1400 ق). حیّ‌بن یقظان، مجموعه رسائل: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور).

3. ـــــــــــــــــ (1370). رسالة الطیر، شرح عمربن سهلان ساوی، به اهتمام محمد حسین اکبری، تهران: الزهرا.

4. ـــــــــــــــــ (1375). الاشارات و التنبیهات، شرح خواجه طوسی، قم: نشر البلاغه.

5. ـــــــــــــــــ (1393). هفت رساله در حکمت و طبیعیات، زیر نظر یوسف بیک باباپور، تهران: نصیر اردهال.

6. ابن‌طفیل (1351). زندۀ بیدار، ترجمۀ بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران: نشر کتاب.

7. سهروردی، شهاب‌الدین (1372). حکمة الاشراق، تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

8. تقی، شکوفه (1382). دو بال خرد، عرفان و فلسفه در رسالة الطیر ابن‌سینا، تهران: نشر مرکز.

9. دینانی، ابراهیم (1392). سخن ابن‌سینا و بیان بهمنیار، تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.

10. حافظ، شمس‌الدین شیرازی (1381). دیوان اشعار، مصحح سید محمد جواد هاشمی، منیر سلطان‌پور، تهران: کیش مهر.

11. سبزواری، ملاهادی (1369). شرح منظومۀ حکمت، تهران: ناب.

12. علیزمانی، امیر عباس (1386). نامۀ حکمت، سال پنجم، شمارۀ 1، بهار و تابستان.

13. فروم، اریک (1386). به نام زندگی، ترجمۀ اکبر تبریزی، تهران: فیروز.

14. فروزانفر، بدیع‌الزمان (1344). زندۀ بیدار، تهران: نشر و ترجمۀ کتاب تهران.

15. کربن، هنری (1384) ابن‌سینا و تمثیل عرفانی، ترجمه و شرح یکی از معاصران ابن‌سینا، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.

16.  لگنهازن، گری کارل (محمد) (1382). اقتراح، نقد و نظر، شمارۀ 29-30: 5 - 37.

17. متز، تدئوس (1382). آیا هدف خداوند می‌تواند سرچشمۀزندگی باشد؟ ترجمۀ محمد سعیدی مهر، نقد و نظر، شمارۀ 29 - 30: 149 – 183.

18. ملکیان، مصطفی (1382ا). اقتراح، نقد و نظر، شمارۀ 29 - 30: 5 - 27.

19. مورتون، آدام (1383). فلسفه در عمل، ترجمۀ فریبرز مجیدی، چاپ دوم، تهران: مازیار.

20. موفق،علیرضا (1388). معنای زندگی، تهران: کانون اندیشۀ جوان.

21. نیگل، تامس (1382). پوچی، ترجمۀ حمید شهریاری، نقد و نظر، شمارۀ 29 - 30: 92 - 107.

22. واکر، لوییس هاپ (1382). دین به زندگی معنا می‌بخشد، ترجمۀ اعظم پویا، نقد و نظر، شمارۀ 29 - 30: 141 - 148.

23. ولف، سوزان (1382). معنای زندگی، ترجمۀ محمد علی عبداللهی، نقد و نظر، شمارۀ 29 - 30: 28 - 35.