The Network Model of Sharia in the Epistemic Theory of Ibn Arabi and Its Anthropological Outcomes

Document Type : Research Paper

Authors

Assistant Professor, Department of Philosophy and Theology, Isfahan University, Isfahan, Iran

Abstract

Ibn Arabi’s epistemology has an irrevocable tie with sharia. For Ibn Arabi, Sharia is the single route to the truth. Sharia is the criterion for cognition, the source of cognition and the provider of double certitude in his epistemology. Sharia, in his view, acts as a criterion in the field of theory and practice. In theory, sharia is also a criterion in both intellectual knowledge and visionary knowledge both of which, the author believes, are comprehended with or without a mediator. The one who travels with his intellects toward the truth takes the divine religion as his model and imitates it to acquire the triad of justice, knowledge and etiquette. The realization of these characteristics in his existence necessitates attending the secondary causes. Ibn Arabi introduces the gist of these secondary causes as the human “identity” and although he considers it a barrier, he believes that it is an inevitable barrier, and wisdom requires reverence to this barrier.                                                                                      

Keywords


  1. ابراهیم مصطفی و دیگران (1380 ق). المعجم الوسیط، قاهره: مطبعه مصر.
  2. ابن‌عربی، محمدبن علی (1427 ق). الفتوحات المکیه، ج 8، بیروت: دارالفکر.
  3. ــــــــــــــــــــــ (بی‌تا). الفتوحات المکیه، ج 4، بیروت: دارصادر.
  4. . ــــــــــــــــــــــ (1370). فصوص الحکم، تهران: انتشارات الزهراء.
  5. . ــــــــــــــــــــــ (1375). فصوص الحکم با شرح داوود قیصری، به کوشش سید جلال‌الدین آشتیانی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  6.  ابن‌منظور، محمدبن مکرم (1405 ق). لسان العرب، قم: نشر ادب الحوزه.
  7. امامی جمعه، مهدی (1386). حکمت یا رویکرد وجودشناسی به وجود، فصلنامۀ اندیشۀ دینی شیراز، شمارۀ 22: 63 - 76.
  8. اهل سرمدی، نفیسه و مریم‌السادات ایزدی (1392). ابن‌عربی و نظریۀ تقلید از خدا، فصلنامۀ خردنامۀ صدرا، شمارۀ 74: 115 – 130.
  9.  ایزوتسو، توشیهیکو (1385). صوفیسم و تائوئیسم، ترجمۀ محمد جواد گوهری، چاپ سوم، تهران: انتشارات روزنه.

10. چیتیک، ویلیام (1385). عوالم خیال، ترجمۀ قاسم کاکائی، چاپ دوم، تهران: هرمس.

11. ـــــــــــــ (1389). طریق عرفانی معرفت از دیدگاه ابن‌عربی، ترجمۀ مهدی نجفی افرا، تهران: انتشارات جامی.

12. ــــــــــــ (1391). معرفت‌شناسی و هرمنوتیک از منظری عرفانی، ترجمۀ پیروز فطورچی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.

13. حکمت، نصرالله (1385). متافیزیک خیال در گلشن راز شبستری، تهران: فرهنگستان هنر.

14. . ـــــــــــــ (1389). حکمت و هنر در عرفان ابن‌عربی، چ سوم، تهران:فرهنگستان هنر.

15. راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد (1416 ق). مفردات الفاظ قرآن، تحقیق صفوان عدنان، بیروت: دارالعلم

  1. 16.  طباطبایی، محمد حسین (1374). اصول فلسفه و روش رئالیسم، قم: انتشارات جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
  2. 17.  طریحی، فخرالدین محمد (1375). مجمع البحرین، تحقیق احمد حسینی اشکوری، تهران: مکتبه المرتضویه.

18. قیصری، داوودبن محمود (1386). شرح فصوص الحکم، به کوشش جلال‌الدین آشتیانی، چاپ سوم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.