The Centrality of Plato’s Symbolic System in his Ontological Perception of Creatures’ Relationship with God

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student of Transcendental Philosophy, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

2 Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

Abstract

Although Plato has not used the word symbol in his philosophical discussions, we might grasp the meaning of symbol in his philosophical thinking via a careful examination of his works based on the premise that a symbol refers to a symbolized phenomenon as well as his stance toward art and its epistemic effect. As the core of Plato’s epistemological theories, the theory of idea plays a key role in the conceptualization of symbol, in a way that the relationship between symbol and the symbolized phenomenon comes to be based on the relationship between the shadow or image and the origin and the benefitting of the shadow from the origin. The careful examination of the meaning of benefitting leads to the idea of form, which is the basis of the relationship between the symbol and the symbolized. Therefore, the analysis of the meaning of symbol in Plato’s works supports the suggestion that the hierarchy of the world of beings, too, is governed by symbolic relationships, as phenomena are the symbols of ideas and ideas are the symbols of the principle of good – the God in Plato’s philosophical system. The study at hand adopts the analytical-descriptive approach to explore Plato’s works in order to explicate the status of God in the world of being and the nature of creatures’ relationship with him based on the symbolic system. The findings reveal that God is the principle of unity that never comes to be the symbol of anything, and knowing and describing his essence is only possible through knowing the symbols.  

Keywords

References

  1. الیاده، میرچا (1393). تصاویر و نمادها، ترجمۀ محمد کاظم مهاجری، تهران: پارسه.
  2. ـــــــــــ (1394). نمادپردازی، امر قدسی و هنر، ترجمۀ محمد کاظم مهاجری، تهران: پارسه.
  3. افلاطون (1386). پروتاگوراس، پنج رساله، ترجمۀ محمود صناعی، تهران: هرمس.
  4. ــــــــ (1350). پارمنیدس، مجموعه آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، ج دوم، تهران: شرکت سهامی افست.
  5. ــــــــ (1350). فیلبس، مجموعه آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، ج دوم، تهران: شرکت سهامی افست.
  6. ــــــــ (1380). تیمائوس، دورۀ کامل آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، ج سوم، تهران: خوارزمی.
  7. ــــــــ (1380). سوفسطایی، دورۀ کامل آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، ج سوم، تهران: خوارزمی.
  8. ــــــــ (1380). قوانین، دورۀ کامل آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، ج چهارم، تهران: خوارزمی.
  9. ــــــــ (1380). کراتیلوس، دورۀ کامل آثار افلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، ج دوم، تهران: خوارزمی.
  10. ــــــــ (1386). مهمانی، پنج رساله، ترجمۀ محمود صناعی، تهران: هرمس.
  11. ــــــــ (1387 الف). تئه‌تتوس، چهار رساله، ترجمۀ محمود صناعی، تهران: هرمس.
  12. ــــــــ (1387 ب). فایدروس، چهار رساله، ترجمۀ محود صناعی، تهران: هرمس.
  13. ــــــــ (1387 ج). فایدون، شش رساله، ترجمۀ محمد علی فروغی، تهران: هرمس.
  14. ــــــــ (1390). جمهور، ترجمۀ فؤاد روحانی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  15. بورشه، ت و دیگران (1377). زبان‌شناسی و ادبیات، ترجمۀ کورش صفوی، تهران: هرمس.
  16. تیلور، کریستوفر چارلز ویتسن (1392).تاریخ فلسفۀ غرب: از آغاز تا افلاطون، ترجمۀ حسن فتحی، تهران: حکمت.
  17. کاپلستون، فردریک (1388). تاریخ فلسفه: یونان و روم، ترجمۀ سید جلال‌الدین مجتبوی، ج اول، تهران: سروش.
  18. کاسیرر، ارنست (1387). فلسفۀ صورت‌های سمبلیک، ترجمۀ یدالله موقن، ج دوم، تهران: هرمس.
  19. کوکلمانس، یوزف (1382). هیدیگر و هنر، ترجمۀ محمد جواد صافیان، آبادان: نشر پرسش.
  20. گاتری، دبلیو. کی. سی (1375). تاریخ فلسفۀ یونان: افلاطون، ترجمۀ حسن فتحی، تهران: فکر روز.
  21. گادامر، هانس گئورگ (1382). مثال خیر در فلسفۀ افلاطونی - ارسطویی، ترجمۀ حسن لطفی، تهران: حکمت.
  22. گمپرتس، تئودور (1375). متفکران یونانی، ج دوم، ترجمۀ محمد حسن لطفی، تهران: خوارزمی.
  23. لائرتیوس، دیوگنس (1382). حیات فیلسوفان نامدار: سقراط - افلاطون، ترجمۀ حسین کلباسی اشتری، تهران: دانش و اندیشۀ معاصر.
  24. مر، گستون (1383). افلاطون، ترجمۀ فاطمه خونساری، تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
  25. یگر، ورنر (1393). پایدیا، ترجمۀ محمد حسن لطفی، تهران: خوارزمی.
    1. Brittan, Simon (2003). Poetry, symbol, and allegory: interpreting metaphorical language from Plato to the presen,U.S.A,Charlottesville :University of Virginia Press.
    2. Hamburg, Carl H (1956). Symbol and reality, studies in the philosophy of Ernst Cassirer, Netherlands, The Hague/ MartinusNijhoff.
    3. Johansen Friss,Karsten (1998). A history of ancient philosophy, Translated by Henrik Rosenmeier, Londen& New York,Routledg.
    4. --------------------- (1924a). Cratylus, V.1, Translated by Benjamin Jowett in The dialoguers of Plato,NewYork, Oxford.
    5. --------------------- (1924b). Republic, V. 3, Translated by Benjamin Jowett in The dialoguers ofPlato,NewYork, Oxford.
    6. --------------------- (1924c). Timaeus, V. 3, Translated by Benjamin Jowett in The dialoguers of Plato,NewYork, Oxford.
    7. Seligman, Paul (1974). Being and not-being anintroduction to Plato's Sophist,Netherlands,The Hague/ MartinusNijhoff.
Philosophy of Religion
Volume 16, Issue 1
April 2019
Pages 91-109

Files

Share

How to cite

Statistics