An Investigation of the Existential Self-Alienation through a Qur’ānic Approach

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Faculty of Theology, University of Qom, Qom, Iran

2 Master’s Holder, Faculty of Theology, University of Qom, Qom, Iran

Abstract

With the decline of Church authority, the appearance of doubts about and the rejection of beliefs originating from Church theology, and even the rejection of the existence of God as the unique life-giver and organizer of human life, the Western thinkers set out to redesign human truth and identity through distancing themselves from suprahuman guidance and relying on humanistic foundations. In this path, human self-alienation was seriously taken into account, especially by existentialist philosophers. However, the complicated, unfathomable depth of human truth prevented the vigorous self-foundational thoughts from pursuing appropriate and sublime purposes of the human, and once more revealed the importance and necessity of the human’s need to take refuge in the divine knowledge. The article at hand adopts an analytical-citation analysis method to first show the unfinished efforts of existential thinkers in unraveling the mystery of human self-alienation and then, using the qur’ānic teachings, try to find the answer to its main question on the real self of the human and the instances of his self-alienation, and provide the qur’ānic solutions such as invocation, imploration, prayer, and repentance to stay away from that self-alienation.

Keywords

References

  1. ابن‌فهد حلی، احمدبن محمد (1407). عدة الداعی و نجاح الساعی، قم: دارالکتب الإسلامی.
  2. ابن‌بابویه، محمدبن علی (1398). توحید صدوق، قم: جامعۀ مدرسین.
  3. استیونسن، لسلی (1368). هفت نظریه دربارۀ طبیعت انسان، ترجمۀ بهرام محسن‌پور، تهران: انتشارات رشد.
  4. امام خمینی، روح‌الله (1384). تفسیر سورۀ حمد، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
  5. تیلیش (تیلیخ)، پل (1381). الهیات سیستماتیک، ترجمۀ حسین نوروزی، تهران: انتشارات حکمت.
  6. جوادی آملی، عبدالله (1390). انسان از آغاز تا انجام، قم: اسراء.
  7. ــــــــــــــــــ (1389). تفسیر تسنیم، قم: اسراء.
  8. ــــــــــــــــــ (1376). تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج 6، سیرة پیامبران در قرآن، قم: اسراء.
  9. ــــــــــــــــــ (1387). مبادی اخلاق در قرآن، قم: اسراء.
  10. ــــــــــــــــــ (1388). حکمت عبادات، قم: اسراء.
  11. ــــــــــــــــــ (1389). ادب فنای مقربان، قم: اسراء.
  12. رجبی، محمود (1386). انسان‌شناسی، قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
  13. سارتر، ژان پل (1386). اگزیستانسیالیسم و اصالت بشری، ترجمۀ مصطفی رحیمی، تهران: نیلوفر.
  14. طباطبایی، محمد حسین (1371). المیزان فی تفسیر القرآن، قم: اسماعیلیان.
  15. طبرسی، فضل‌بن حسن (1372). مجمع‌البیان، تهران: ناصر خسرو.
  16. کاپلستون، فردریک (1386). تاریخ فلسفه، جلد 7 (از فیشته تا نیچه)، ترجمۀ داریوش آشوری، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  17. کلینی، محمدبن یعقوب (1407 ق). الکافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
  18. کین، سم (1375). گابریل مارسل، ترجمۀ مصطفی ملکیان، تهران: گروس.
  19. مجلسی، محمد باقر (1403 ق). بحارالانوار، بیروت: دارالإحیاء التراث العربی.
  20. مصباح یزدی، محمد تقی (1386). مشکات، قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
  21. مطهری، مرتضی (1383). مجموعه آثار، تهران: صدرا.
  22. ملاصدرا، محمدبن ابراهیم (1366). تفسیر قرآن کریم، قم: بیدار.
  23. مولانا، جلال‌الدین محمد بلخی (1389). مثنوی معنوی، تهران: شهرزاد.
  24. نیچه، فریدریش (1382). چنین گفت زرتشت، ترجمۀ داریوش آشوری، تهران: آگه.
  25. ورنو، روژه؛ ژان آندره وال و دیگران (1372). نگاهی به پدیدارشناسی و فلسفه‌های هست بودن، ترجمۀ یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.
  26. هایدگر، مارتین (1389). هستی و زمان، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، تهران: نی.
  27. هوردرِن، ویلیام (1368). راهنمای الهیات پروتستان، ترجمۀ طاطه‌وس میکائیلیان، تهران: علمی و فرهنگی.
Philosophy of Religion
Volume 16, Issue 1
April 2019
Pages 111-131

Files

Share

How to cite

Statistics