The Epistemic Exploration of Adam’s Residence in the Intermediate-World Paradise and His Fall from it from the Viewpoint of Neo-Sadrian Philosophers

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student, Islamic Philosophy and Jurisprudence, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran

2 Assistant Professor, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran

Abstract

The article at hand investigates the opinions and works of neo-Sadrian philosophers about “the necessity of Adam’s (a) early residence in Paradise” based on religious texts. The study is a document analysis which adopts content analysis and description method. The foregoing philosophers take the stance that the human should start his path from a descending status in the intermediate world, go through the multiplicity of the material world, and start the evolutionary life and ascending movement based on his own free will toward the unity of the world of intelligence. Therefore, according to the qur’ānic assertion, Adam (a) started his path to the material life from the intermediate-world paradise. During the time he was in that paradise, he learned the primary lessons such as the divine names, the reality of the divine vicegerent status, and the angels’ prostration to him so as to be able to live on the earth. Moreover, he got familiar with Satan’s temptations and harsh hostility toward the human status. It was after the adoption of these lessons and assets that the human was sent down to the earth. Therefore, the presence of Adam in paradise was due to a huge perfection-oriented benefit based on which he needed to be placed first in the celestial abode of this universe and then to be sent down to the earth. This view is nothing but an interpretation of the status of the human that involves the status of Adam as a prerequisite for humanness in all humans rather than Adam (a) alone. This view asserts that Adam’s presence in paradise has been a kind of self-discovery for him, while his fall from it is equal to the start of his perfection path, since any ascension follows a fall.

Keywords

References

  1. ـ قرآن کریم.

    1. آشتیانی، سید جلال‌الدین (1381). شرح بر زادالمسافر، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
    2. آوینی، مرتضی (1396). رستاخیز جان، بی‌جا: نشر واحه.
    3. ابن‌سینا، شیخ‌الرئیس (1364). ترجمۀ رساله اضحویه، مترجم نامعلوم، تهران: انتشارات اطلاعات.
    4. ابن‌عربی، محیی‌الدین (1422 ق). تفسیر ابن‌عربی (تأویلات عبدالرزاق)، بیروت: دارالاحیاء التراث العربی.
    5. ـــــــــــــــــــــ (بی‌تا). الفتوحات المکیة، بیروت: دارالصادر.
    6. بیضاوی، عبدالله‌بن عمر (1418 ق). أنوار التنزیل و أسرار التأویل، چ اول، بیروت: دارالاحیاء التراث العربی.
    7. تهرانی، سید محمد حسین (1426 ق). الله‌شناسی، مشهد: انتشارات علامه طباطبایی.
    8. جوادی آملی، عبدالله (1396). تحریر رساله الولایه شمس الوحی التبریزی، جلد 1: مرکز نشر اسراء.
    9. _____________ (1389). سیرۀ پیامبران، جلد 7: مرکز نشر اسراء.
    10. ____________ (1388). تسنیم، جلد 3: مرکز نشر اسراء.
    11. خمینی، روح‌الله (1370). آداب الصلاة، قم: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
    12. خواجه نصیر طوسی (1366). آغاز و انجام، مقدمه و شرح و تعلیقات حسن حسن‌زادۀ آملی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
    13. سعاد الحکیم (بی‌تا). المعجم الصوفی، جلد 1، بیروت: دندرة للطباعة و النشر.
    14. سهروردی، شهاب‌الدین (1375). مجموعه مصنفات شیخ اشراق، تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
    15. صدرالمتألهین، محمدبن ابراهیم (1366). تفسیر القرآن الکریم، تحقیق محمد خواجوی، قم: انتشارات بیدار.
    16. ــــــــــــــــــــــــــــ (1354). المبدأ و المعاد، جلد 1، تصحیح سید جلال‌الدین آشتیانی، تهران: انجمن حکمت و فلسفۀ ایران.
    17. ــــــــــــــــــــــــــــ (1363). مفاتیح الغیب، مقدمه و تصحیح محمد خواجوی، جلد 1، تهران: مؤسسۀ تحقیقات فرهنگی.
    18. ــــــــــــــــــــــــــــ (1981). الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة، بیروت: دارالاحیاء التراث.
    19. طاهرزاده، اصغر (1387). هدف حیات زمینی آدم، اصفهان: لب المیزان.
    20. طباطبایی، محمد حسین (1374). تفسیر المیزان، مترجم سید محمد باقر موسوی همدانی، چ پنجم، قم: بی‌نا.
    21. ـــــــــــــــــــــ (1387). مجموعۀ رسائل، قم: مؤسسۀ بوستان کتاب.
    22. طوسی، نصیرالدین (1375). شرح الاشارات و التنبیهات، قم: نشرالبلاغة.
    23. غزالی، ابوحامد محمد (1386). ترجمۀ احیاء علوم الدین، مؤیدالدین خوارزمی، تهران: نشر علمی و فرهنگی.
    24. فیض کاشانی، محمدبن شاه مرتضی (1406 ق). الوافی، جلد 1، تصحیح فقیه ایمانی، کمال، اصفهان: مکتبه امیرالمؤمنین علی(ع).
    25. قمی، علی‌بن ابراهیم (1367). تفسیر قمی، چ چهارم، قم: دارالکتاب.
    26. قیومی اصفهانی، جواد (1381). صحیفۀ امام هادی، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
    27. کلینی، محمدبن یعقوب (1361). الکافی، ترجمۀ مصطفوی، قم: انتشارات کتابفروشی علمیۀ اسلامی.
    28. لیثی واسطی، کافی‌الدین ‌ابی‌الحسن ‌علی (1377). عیون الحکم و المواعظ، تحقیق حسین حسنی بیرجندی، بی‌جا: مؤسسۀ فرهنگی دارالحدیث.
    29. محمدی ری‌شهری، محمد (1384). میزان الحکمه، جلد 6، قم: دارالحدیث.
Philosophy of Religion
Volume 16, Issue 3
October 2019
Pages 459-477

Files

Share

How to cite

Statistics