Studying the Theological Movements and Their Reflection in Zayn al-Din Kashshi’s View

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Department of Philosophy and Theology, Shahid Motahari University, Tehran, Iran

2 Master’s Student of Philosophy, Department of Philosophy and Theology, Shahid Motahari University, Tehran, Iran

Abstract

In his treatise Tuhfa al-ashab fi ma’rifa rabb al-arbab, Zayn al-Din Kashshi adopts a stance similar to Avicennan theosophy and suggests that God has presential knowledge of His own essence and has detailed acquired knowledge of the phenomena before their appearance. At the same time, he takes a view similar to that of Oriental theosophy and suggests that God’s knowledge of the creatures before their appearance is non-detailed and after their creation is non-detailed presential, and all creatures are present for Him with their objective existence. Of course, God’s knowledge of things is free from the mediation of rational forms. In fact, based on the comparative approach toward the two foregoing stances, Kashshi takes God’s knowledge as presential in which the very existence of the known is present for the knower, unlike the acquired knowledge in which the quiddity of the known is known to the knower. Therefore, we might say that taking into account the comprehensive meaning of knowledge that denotes the presence of the known for the knower, Kashshi takes God’s knowledge to be only presential, because this type of knowledge is free from any defect and fault. Moreover, adopting a converging combination of the opinions of his precedent thinkers, Kashshi uses various ways of proving God’s knowledge. In fact, it seems that he indirectly has paved the ground for the advent of a new viewpoint in the future.

Keywords

Main Subjects


  1. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1381). الإشارات و التنبیهات، مجتبی زارعی، قم: بوستان کتاب.
  2. ____________________ (1376). الإلهیات من کتاب الشفاء، حسن حسن‌زاده آملی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.
  3. ____________________ (1375). الاشارات و التنبیهات (شرح اشارات محقق طوسی)، قم: نشر البلاغه.
  4. ____________________ (1379). النجاه، محمدتقی دانش‌پژوه، تهران: دانشگاه تهران.
  5. ____________________ (بی‌تا). رسائل، قم: بیدار.
  6. ابن‌کمونه، سعدبن‌منصور (1387). شرح التلویحات اللوحیة، نجفقلی حبیبی، تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
  7. ارسطو (۱۳۹۹). مابعدالطبیعه، ترجمۀ محمدحسن لطفی، تهران: طرح نو.
  8. افلاطون (۱۳۷۴). جمهور، ترجمۀ فواد روحانی، تهران: علمی و فرهنگی.
  9. بهمنیار، ابوالحسن بهمنیاربن مرزبان (1375). التحصیل، مرتضی مطهری، تهران: دانشگاه تهران.
  10. خونجی، افضل‌الدین (1389). کشف الأسرار عن غوامض الأفکار، تهران: مؤسسۀ حکمت و فلسفۀ ایران.
  11. سهروردی، یحیی بن حبش (1372). مجموعه مصنفات شیخ اشراق، هانری کربن، نجفقلی حبیبی، حسین نصر، تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی، مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه).
  12. شهرزوری، محمد بن محمود (1383). رسائل الشجرة الالهیة فی علوم الحقائق الربانیة، نجفقلی حبیبی، تهران: مؤسسۀ حکمت و فلسفۀ ایران.
  13. _________________________ (1372). شرح حکمة الإشراق، حسین ضیائی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
  14. عباس‌زاده، مهدی (1398). نظام معرفت‌شناسی اشراقی سهروردی، چ سوم، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
  15. فارابی، محمدبن‌محمد (1995). آراء أهل المدینة الفاضلة، علی بو ملحم، بیروت، لبنان: دار و مکتبة الهلال.
  16. __________________ (1364). فصول منتزعة، نجار فوزی متری، تهران: مکتبة الزهراء.
  17. __________________ (1405). فصوص الحکم، محمدحسن آل‌یاسین، قم: بیدار.
  18. قطب‌الدین شیرازی، محمود بن مسعود (1392). حکمة الإشراق، نجفقلی حبیبی و حسین ضیائی، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
  19. کاپلستون، فردریک چارلز (۱۳۸۸). تاریخ فلسفۀ یونان و روم، ترجمۀ جلال‌الدین مجتبوی، ج۱، تهران: علمی فرهنگی.
  20. کردفیروزجایی، یارعلی (1396). حکمت مشاء. قم: حکمت اسلامی.
  21. کشی، زین‌الدین، حدائق الحقائق، ترکیه: نسخۀ خطی فاضل احمد پاشا، ش864.
  22. _____________ . تحفه الاصحاب فی معرفه رب الأرباب، قم: نسخۀ خطی مرعشی نجفی، ش 4416.
  23. لوکری، فضل بن محمد (1373). بیان الحق بضمان الصدق، ابراهیم دیباجی، تهران: مؤسسۀ بین‌المللی اندیشه و تمدن اسلامی مالزی (ایستاک).
  24. یزدان‌پناه، سید یدالله (1391). حکمت اشراق، گزارش، شرح و سنجش دستگاه فلسفی شیخ شهاب‌الدین سهروردی، چ دوم، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.