Explanation of Paul Tillich's Symbolic Theory and Analyzing Its Efficiency in the Field of Qur'an

Document Type : Research Paper

Authors

Department of Qur'an and Hadith, Faculty of Theology, College of Farabi, University of Tehran, Qom, Iran

Abstract

One of the important issues of today's philosophy of religion, which is tied to the knowledge of linguistics, theology, and interpretation, is the issue of "language of religion" or "religious language". In the present era, the western thinkers have usually considered religious language to be non-cognitive and devoid of cognitive load by proposing theories such as iconography, functionalism, allegory, and mythology. Meanwhile, Paul Tillich (1886-1965), a German-American Christian theologian, considers the language of religion to be symbolic. From his point of view, religion is the knowledge of the sublime and the heart's bond with it, and since the sublime is unlimited and unattainable, religious propositions cannot speak of it in ordinary language, and inevitably, the language of religion will be a symbolic language. In this article, after the detailed explanation and analysis of Paul Tillich's symbolic theory, the many challenges of this theory have been discussed; conceptual ambiguity, ambiguity in results, contradiction between theory and its owner's practice, confusion between symbol and symbolic language, confusion between concept and example of divine existence, and especially non-cognizableness of religious propositions are among these challenges. In addition, the differences in terms of background, teachings, challenges, and solutions between the space of "Holy Bible" and "Christian theology" on the one hand and "Qur'an" and "Islamic theology" on the other hand are so deep and fundamental. It is assumed that Tillich's theory is effective in Christian theology, it cannot be effective in the field of Qur'an.

Keywords

Main Subjects

References

  1. ـ قرآن کریم

    1. استیور، دان (1393). فلسفۀ زبان دینی. مترجم: ابوالفضل ساجدی. قم: ادیان.
    2. ایلخانی، محمد و میرهاشمی، سید مهدی (1388). زبان نمادین از دیدگاه پل تیلیخ. پژوهش‌های فلسفی دانشگاه تبریز، شمارۀ، صفحات 1-26.
    3. باربور، ایان (1393). علم و دین. مترجم: بهاء‌الدین خرمشاهی. چ 9. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
    4. پترسون، مایکل و همکاران (1388). عقل و اعتقاد دینی. چ 6. تهران: طرح نو.
    5. تیلیخ، پل (1375). پویایی ایمان. مترجم: حسین نوروزی. تهران: حکمت.
    6. ــــــــ (1376). الهیات فرهنگ. مترجم: مراد فرهادپور و فضل‌الله پاکزاد. تهران: طرح نو.
    7. ــــــــ (1384)، شجاعت بودن، ترجمه مراد فرهادپور، انتشارات علمی و فرهنگی.
    8. حسینی شاهرودی، سید مرتضی و فخار نوغانی، وحیده (1392)، رابطه زبان دین وصدق، فصلنامه اندیشه دینی دانشگاه شیراز، پیاپی 47: صفحات 29-53.
    9. حسینی کوهساری، سید اسحاق (1389)، مبانی تفسیر عرفانی، انتشارات زائر، چاپ اول، قم.
    10. خسروپناه، عبد الحسین (1391)، معناشناسی گزاره‌های دینی، کلام اسلامی، ش 83 صفحات 9- 24.
    11. خویی، سید ابوالقاسم (1408ه.ق)، البیان فی تفسیر القرآن، دارالزهراء، بیروت.
    12. دهخدا، علی اکبر (1373)، لغت نامه دهخدا، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول.
    13. رضایی اصفهانی، محمد علی(1392)، منطق قرآن، ج (4)، انتشارات مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، قم، چاپ اول.
    14. ساجدی، ابوالفضل (1392)، زبان قرآن با نگاهی به چالش‌های کلامی تفسیر، انتشارات مؤسسه امام خمینی و سمت، چاپ اول.
    15. سعیدی روشن، محمدباقر (1383)، محمدباقر، کدام دین، کدام زبان دینی؟، پژوهش‎های فلسفی کلامی، دانشگاه قم، دوره 5، ش 20-21: صفحات 3-25.
    16. ــــــــــــــــــــــ (1365)، تحلیل زبان قرآن و روش‌شناسی فهم آن، انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، قم، چاپ دوم.
    17. ــــــــــــــــــــــ (1389)، زبان قرآن و مسائل آن. قم: انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
    18. طباطبایی، سید محمدحسین (1393 ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسۀ الاعلمی.
    19. طهرانی حائری، حمیده و موسوی کریمی، میرسعیده (1392). مفسران قرآن و پل تیلیخ؛ آیا زبان دین معرفت‌بخش است؟. حکمت اسرا، پیاپی 18: صفحات 37- 72.
    20. عسگری یزدی، علی و احمدی، مسلم (1393). تبیین و نقد نظریۀ نمادین پل تیلیخ در زبان. فلسفۀ دین، دورۀ 11، ش 3: صفحات 533- 566.
    21. علی‌زمانی، امیرعباس (1375)، زبان دین. دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.
    22. فرامرز قراملکی، احد (1378). هندسۀ معرفتی کلام جدید. تهران: مؤسسۀ فرهنگی دانش و اندیشۀ معاصر.
    23. گیسلر، نورمن (1391). فلسفۀ دین. مترجم: حمیدرضا آیت‌اللهی. تهران: حکمت.
    24. مجتهد شبستری، محمد (1381). نقدی بر قرائت رسمی از دین. چ 2. تهران: طرح نو.
    25. محمدرضایی، محمد و همکاران (1393). علامه طباطبایی و زبان نمادین و انشایی در قرآن. پژوهشنامۀ تفسیر و زبان قرآن، شمارۀ 4: صفحات 95- 114.
    26. موسوی‌راد، جابر (1394). تأملاتی تحلیلی‌ـ انتقادی پیرامون فلسفۀ دین. تهران: سهروردی.
    27. ـــــــــــــــــ (1395). تحلیل و بررسی دیدگاه‌ها دربارۀ زبان دین. کلام اسلامی، شمارۀ 100: صفحات 93- 117.
    28. نصیری، منصور (1391). زبان دین در کتاب مباحثی در کلام جدید. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
    29. نقوی، حسین (1389). زبان الهیات از دیدگاه علامه طباطبایی و ویلیام آلستون. قم: مؤسسۀ امام خمینی.
    30. هیک، جان (1381). فلسفه دین. مترجم: بهزاد سالکی. چ 3. تهران: انتشارات بین‌المللی الهدی.
    31. یوسفیان، حسن (1390). کلام جدید. چ 3. انتشارات مؤسسۀ امام خمینی و سمت.

    - The Holy Quran

    1. Alizamani, A. A. (1996). The language of religion. Qom: Islamic Propagation Office of Qom Seminary Publishing. (in Persian)
    2. Alston, W. P. (1961). “Tillich’s Conception of a Religious Symbol” in Sidney Hook (ed.). Religious Experience and Truth. New York: New York University Press.
    3. Asgari Yazdi, A. & Ahmadi, M. (2014). Explanation and Criticism of Symbolic Theory of Paul Tillich in Language. Journal of Philosophy of Religion, 11(3). (in Persian)
    4. Barbour, I. (2014). Science and religion. B. Khoramshahi (Trans.). 9th Tehran: University Publishing Center. (in Persian)
    5. Dehkhoda, A. (1994). Dehkhoda dictionary. Tehran: Tehran University Publishing. (in Persian)
    6. Faramarz Garamaleki, A. (1999). Gnostic geometry of the modern theology. Tehran: Modern Science and Thought Cultural Institute Publishing. (in Persian)
    7. Geisler, N. (2012). Philosophy of religion. H.R. Ayatollahi (Trans.). Tehran: Hekmat Publishing. (in Persian)
    8. Hick, J. (2002). Philosophy of religion. 3rd Behzad Saleki (Trans.). Tehran: Al-Hoda International Publishing. (in Persian)
    9. Hosseini Shahroodi, S.M. & Fakhar Noghani, V. (2013). The Relation between Religion and Truthfulness. Religious Thought Quarterly, 47, 29-53. (in Persian)
    10. Husseini Koohsari, S.E. (2010). Principles of mystical interpretation. 2nd Qom: Zaer Publishing.
    11. Ilkhani, M. & Mirhashemi, S.M. (2009). Symbolic Language on the View of Paul Tillich. Journal of Philosophical Research, No. 210. (in Persian)
    12. Khoei, S.A. (1987). Al-bayan fi tafsir al-Quran. Beirut: Dar-al-Zahra Publishing. (in Arabic)
    13. Khosropanah, ´A. (2012). Semantics of Religious Statements. Journal of Islamic Theology, No. 83. (in Persian)
    14. Mohammadrezaie, M. et al. (2014). Allameh Tabatabaie and the Symbolic and Written Language in the Quran. Exegesis and the Language of Quran Bulletin, No. 4. (in Persian)
    15. Mojtahed Shabestrai, M. (2002). A critique of formal reading of religion. 2nd Tehran: Tarheno Publishing. (in Persian)
    16. Moosavi-Rad, J. (2015). Critical-analytic contemplation on religious philosophy. Tehran: Sohrevardi Publishing. (in Persian)
    17. --------------------. (2016). Analysis and Study of the Views on the Language of Religion. Journal of Islamic Theology, No. 100. (in Persian)
    18. Naghavi, H. (2010). The language of theology on the viewpoint of Tabatabaie and William Alston. Qom: Imam Khomeini Institute Publishing. (in Persian)
    19. Nasiri, M. (2012). Language of religion, in the book of issues in modern theology. Qom: Hauza and University Research Institute Publishing. (in Persian)
    20. Peterson, M. et al. (2009). Reason and religious belief. 6th Tehran: Tarheno Publishing. (in Persian)
    21. Rezaie Esfahani, M.A. (2013). The logic of the Quran. Qom: Al-Mostafa (S) International Center for Translation and Publication. Vol. 4. (in Persian)
    22. Saiedi Roshan, M.B. (2010). Language of the Quran and its issues. Qom: Hauza and University Research Institute Publishing. (in Persian)
    23. Saiedi Roshan, M.B. (1986). The analysis of the language of the Quran and its methodological understanding. 2nd Qom: Hauza and University Research Institute and Islamic Culture and Thinking Research Institute Publishing. (in Persian)
    24. --------------------------. (2004). Which Religion, Which Religious Language?. Journal of Philosophical Theology, 5(20-21), 3-25. (in Persian)
    25. Sajedi, A. (2013). The language of the Quran: A look at theological exegesis challenges. Imam Khomeini Institute and Samt Publishing. (in Persian)
    26. Stiver, D. (2014). The philosophy of religious language: sign, symbol and story. A. Sajedi (Trans.). Qom: Adyan Publishing. (in Persian)
    27. Tabatabaie, S.M.H. (1973). Al-mizan fi tafsir al-Quran. Beirut: Al-A´lami Publishing. (in Arabic)
    28. Tehrani Haeri, H. & Mosavi Karimi, M.S. (2013). Quran Exegetes and Paul Tillich; Does the Language of Religion Gives Gnostics?. Journal of Hekmat-e-Asra, No. (in Persian)
    29. Tillich, Paul (1961). “The Religious Symbol”, in: Religious Experience and Truth, edited by Sidney Hook. New York: New York University Press.
    30. ---------------- (1996). Dynamics of faith (H. Noroozi, Trans.). Tehran: Hekmat Publishing.
    31. ---------------- (1997). Theology of culture (M. Farhadpoor & F. Pakzad, Trans.). Tehran: Tarheno Publishing.
    32. ---------------- (2005). The Courage to be (M. Farhadpoor, Trans.). n.p.: Scientific and Cultural Publishing.
    33. Wittgenestein, L. (2001). Philosophical Investigation, tr, G.E.M. Anscomble (3rded). Oxford: Blackwell.
    34. Yoosefian, H. (2011). Modern theology (3rd). n.p.: Imam Khomeini Institute and Samt Publishing. (in Persian)
Philosophy of Religion
Volume 20, Issue 3
October 2023
Pages 203-216

Files

Share

How to cite

Statistics