Transhistoricity of the Quran and the Mechanisms of Delivering Transtemporal and Transcendental Messages in Specific Historical Vessels

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Department of the Logic of Understanding Religion, Research Institute for Islamic Culture and Thought, Qom, Iran

2 Assistant Professor, Masoumiyeh Higher Education Seminary, Iran

Abstract

One of the main issues of the philosophy of religion is the universality and quality of the responses of Islam and the Quran – as the most important source of Islamic knowledge – to novel issues despite the fact that the revelation of the Quran has occurred in certain historical conditions. In the theory of transhistoricity of the Quran, which has been developed in Arabic countries and has been affected by the philosophical hermeneutic discussions and orientalists’ infusions, the Quranic messages are deemed as temporally limited. This issue has been criticized extensively in other works and the reasons to prove the transtemporality of the Quran have been explained in detail in other sources. However, what is important here and in need of explanation regards the mechanisms used in the Quranic expression style that can guarantee its transhistoricity. To this end, the study at hand adopted a descriptive-analytical method. First, the reasons against the historicity of the Quran – such as solving the seeming paradox of the expression of eternal messages following a certain cause of revelation as well as the proving the non-historicity of the human writings and conventions and the subsequent generalization of this reasonable method to the Quran – are given. Then, the reasons that prove the transhistoricity of the Quran – such as the installation of infallible exegetes of the Quran as a mechanism to respond to all new issues, the significations of the general Quranic words, and the intense fight against Jahiliyyah – are provided. Finally, the article argues that the Iltifat rhetorical device (grammatical shift for rhetorical purposes), general conclusions made based on small incidents, abstraction of historical events from details, inclusion of general messages while narrating the events, and the superiority of the guidance aspect of the historical reports of the Quran over their historical aspects are the mechanisms foreseen to preserve the transtemporality and transcendence of the Quranic messages.

Keywords

Main Subjects

References

  1. ـ قرآن کریم

    1. ابوزید، نصرحامد (1380). معنای متن، ترجمۀ مرتضی کریمی‌نیا، تهران: طرح نو.
    2. ____________ (بی‌تا). «قرآن و فرهنگ زمانه؛ گفت‌وگو با نصرحامد ابوزید سال 1983»، خردنامه، ش20.
    3. ایازی، محمدعلی (13۷۸). قرآن و فرهنگ زمانه، رشت: کتاب مبین.
    4. پیشوایی، مهدی (1397). تاریخ اسلام، قم: معارف.
    5. بی‌نا (1383). «تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری در قرآن کریم»، کتاب روش، پیش‌شمارة 2و3.
    6. جعفری، یعقوب (1384). «تاریخ در قرآن»، تاریخ اسلام در آینة پژوهش، ش7، ص 24-5.
    7. جوادی آملی، عبدالله (1389). هم‌تایی قرآن و اهل بیت (ع)، قم: اسراء.
    8. سروش، عبدالکریم (1385). بسط تجربۀ نبوی، تهران: صراط.
    9. _________ (1378). صراط‌های مستقیم، تهران: صراط.
    10. _________ (1386). «محمد آفرینندة قرآن است»، بازتاب اندیشه، ش96، ص 22-7.
    11. _________ (1381). «اسلام، وحی و نبوت»، بازتاب اندیشه، ش27، ص 67 - 56.
    12. صادقی تهرانی، محمد (بی‌تا). التفسیر الموضوعی للقرآن الکریم، قم: دفتر مؤلف.
    13. ___________ (1388). ترجمان فرقان: تفسیر مختصر قرآن کریم، قم: شکرانه.
    14. طباطبایی، محمدحسین (1388). قرآن در اسلام، قم: بوستان کتاب.
    15. _____________ (1390). المیزان فی تفسیرالقرآن، بیروت: اعلمی.
    16. طباطبایی، محمدحسین؛ خسروشاهی، هادی (1387). شیعه: مجموعه مذاکرات با پرفسور هانری کربن (خسروشاهی)، قم: بوستان کتاب (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیة قم).
    17. طیب، عبدالحسین (1369). اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: اسلام.
    18. عرب‌صالحی، محمد (1387). تاریخی‌نگری و دین، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی.
    19. ___________ (1395). «مبانی تاریخ‌مندی قرآن و تحلیل و نقد مبنای وحی‌شناختی آن»، فلسفة دین، 1395، دورة 13، ش 4.
    20. غزالی مصری، محمد (1363). محاکمۀ گلدزیهر صهیونیست، ترجمۀ صدر بلاغی، تهران: حسینیۀ ارشاد.
    21. قیطوری، عامر (1382). قرآن ساخت‌شکنی و بازگشت نشانه، تهران: طه.
    22. مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی (1389). فرهنگ‌نامة اصول فقه، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیة قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
    23. مصباح یزدی، محمدتقی (1379). قرآن در آیینة نهج‌البلاغه، قم: مؤسسة امام خمینی (ره).
    24. ملکیان، مصطفی (1381). «عقلانیت، دین، نواندیشی»، ماهنامة نامه، ش16، ص 69-60.
    25. مکارم شیرازی، ناصر (1371). تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیه.
    26. ___________ (1386). آیات ولایت در قرآن، قم: نسل جوان.
Philosophy of Religion
Volume 19, Issue 2
July 2022
Pages 177-199

Files

Share

How to cite

Statistics