مسئله اصلی تفکر و اندیشه اسلامی و انشعاب‌های فرقه‌ای مسلمانان در قرون نخست هجری، مفهوم ایمان و مباحث پیرامون آن بود. تفکر ارجاءنیز یکی از گرایش‌های فکری بود که در نیمه دوم قرن اول هجری، از سوی حسن بن محمد حنفیه، در شهر کوفه مطرح شد. فرقه مرجئه، به دنبال عقیده افراطی و تند خوارج در باب مرتکب کبیره و حکم به کافر بودن آنها، با این نظریه که عمل هیچ نقش و تأثیری در ایمان انسان ندارد، شکل گرفت. آنان بر این باور بودند که «تا کفر شخصی ثابت نشود، او مؤمن است» ولو اینکه گناه کبیره انجام دهد؛ زیرا: لا تضرّ مع الایمان معصیة کما لا تنفع مع الکفر طاعة و مرتکب کبیره باید امید به بخشش خداوند داشته باشد و قضاوت در مورد چنین افرادی را باید تا روز قیامت به تأخیر انداخت و به خدا واگذار کرد. ایمانْ صرفِ اعتقاد قلبی و یا اقرار زبانی است و برای سعادت و رستگاری احتیاجی به عمل نیست. اطاعت از امام، خلیفه و حتی حاکم فاجر و اقامه جماعت به امامت آنها حتی اگر مرتکب کبیره شوند، جایز است. در نظر آنان، حوزه عمل از ماهیت ایمان خارج است. این تفکرات در برهه‌ای از زمان رواج پیدا کرد و طرفدارانی را به سوی خود کشاند. امروزه، اگرچه نامی از مرجئه نیست، برخی تفکرات آنها که تفکرات اباحیگری می‌باشد، همچنان ادامه دارد و به تبلیغ و ترویج آن پرداخته می‌شود. در این پژوهش برآنیم به بیان چنین تفکرات ارجائی که ادامه یافته بپردازیم.
وحیدی مهرجردی, شهاب¬الدین. (1392). تداوم اندیشه‌های مرجئه در برخی از فرقه‌های اسلامی. مجله علمی " فلسفه دین ", 10(1), 129-152. doi: 10.22059/jpht.2013.35071
MLA
شهاب¬الدین وحیدی مهرجردی. "تداوم اندیشه‌های مرجئه در برخی از فرقه‌های اسلامی", مجله علمی " فلسفه دین ", 10, 1, 1392, 129-152. doi: 10.22059/jpht.2013.35071
HARVARD
وحیدی مهرجردی, شهاب¬الدین. (1392). 'تداوم اندیشه‌های مرجئه در برخی از فرقه‌های اسلامی', مجله علمی " فلسفه دین ", 10(1), pp. 129-152. doi: 10.22059/jpht.2013.35071
VANCOUVER
وحیدی مهرجردی, شهاب¬الدین. تداوم اندیشه‌های مرجئه در برخی از فرقه‌های اسلامی. مجله علمی " فلسفه دین ", 1392; 10(1): 129-152. doi: 10.22059/jpht.2013.35071
