هدف این پژوهش بررسی حقیقت علم و رابطه آن با خدا در فلسفه افلاطون است که ضمن آن به تبیین مسایلی نظیر علم حقیقی، ایده بودن علم و مشکلاتی که به تبع آن ظاهر می‌شود و پاسخ افلاطون به این مشکلات می‌پردازد.
افلاطون علم را به عنوان حقیقت وجودی می‌‌نگرد و علمی که توسط نفس کسب می‌شود، به سبب بهره‌مندی از این حقیقت است و این بهره‌مندی در بالاترین مرتبه به صورت شهود در فیلسوف محقق می‌گردد. این پژوهش در راستای تبیین برخی ابهامات موجود در بحث افلاطون درباره حقیقت علم این مدعا را مفروض می‌دارد که ایده علم با ذات خداوند وحدت دارد.
کاظم علمی, محمد, & محمدی محمدیه, زهرا. (1391). حقیقت علم و رابطه آن با خدا در اندیشه افلاطون. مجله علمی " فلسفه دین ", 9(12), 37-60. doi: 10.22059/jpht.2012.29436
MLA
محمد کاظم علمی; زهرا محمدی محمدیه. "حقیقت علم و رابطه آن با خدا در اندیشه افلاطون", مجله علمی " فلسفه دین ", 9, 12, 1391, 37-60. doi: 10.22059/jpht.2012.29436
HARVARD
کاظم علمی, محمد, محمدی محمدیه, زهرا. (1391). 'حقیقت علم و رابطه آن با خدا در اندیشه افلاطون', مجله علمی " فلسفه دین ", 9(12), pp. 37-60. doi: 10.22059/jpht.2012.29436
VANCOUVER
کاظم علمی, محمد, محمدی محمدیه, زهرا. حقیقت علم و رابطه آن با خدا در اندیشه افلاطون. مجله علمی " فلسفه دین ", 1391; 9(12): 37-60. doi: 10.22059/jpht.2012.29436
