معرفت دینی شامل یافته‌هایی است که با فهم روشمند و پژوهش در منابع دینی حاصل می‌شود. این نوع معرفت مسبوق به مبانی‌ای است که بر پایة آنها سیر علمی در فهم دین آغاز و تا حصول نتیجه دنبال می‌شود. علامۀ فقید طباطبایی براساس مبانی خاصی برای فهم صحیح و ضابطه‌مند دین، تلاش خویش را در این زمینه متمرکز می‌کند و برای ورود به عرصۀ فهم دین، پیش‌فرض‌هایی را مطرح می‌کند که فهم معارف دینی با گذر از آنها ممکن خواهد شد. امکان و سنجش معرفت دینی از پیش‌فرض‌های معرفت‌شناختی و خداباوری، دین‌باوری، انسان‌باوری و جهان‌باوری از پیش‌فرض‌های هستی‌شناختی محسوب شده‌اند. این عالم دینی با گذر از این پیش‌فرض‌ها و با استفاده از منابع معرفت دینی فهم دین را ممکن می‌داند.
