سنت‌گرایی مکتبی نوپا و مربوط به سدۀ بیستم است که در نزاع بین سنت و مدرنیته، که در عصر روشنگری به‌وجود آمد یا به اوج خود رسید، جانب سنت را می‌گیرد. باورهای این مکتب از قبیل حکمت جاویدان، که در دل هر سنت قرار دارد، سبب باور به حقانیت همۀ سنت‌های ریشه‌دار و در نتیجه، حقانیت و نجات‌بخشی همۀ سنت‌های بزرگ دینی، یعنی تکثرگرایی دینی، شده است. این نوشتار به بیان و بررسی مبانی تکثرگرایانۀ این مکتب می‌پردازد. مسئلۀ مقاله این است که اساسی‌ترین باور سنت‌گرایی (که موجب پذیرش تکثرگرایی دینی شده) یعنی اعتبار و تقدس همۀ سنت‌های تاریخی، مخدوش است.
دورانت، ویل، تاریخ تمدن (قیصر و مسیح)، ج 3، ترجمۀ حمید عنایت و...، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1366.
راجرسون، جان، «عهد قدیم: مطالعۀ تاریخی و نقش‌های جدید»، ترجمۀ عبدالرحیم سلیمانی، در مجموعه مقالات الهیات جدید مسیحی (دفتر نخست)، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1388.
ساشادینا، دکتر عبدالعزیز، مبانی همزیستی اجتماعی در اسلام، دکتر سید محمدرضا هاشمی، قم، نشر ادیان، 1386.
سروش، عبدالکریم، صراط‌های مستقیم، تهران، مؤسسۀ فرهنگی صراط، 1380.
شایگان، داریوش، ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، ج 1، تهران، امیرکبیر، 1380.
شوان، فریتیوف، اسلام و حکمت خالده، ترجمۀ فروزان راسخی، تهران، هرمس، 1383.
کاتسینگر، جیمز اس. ، تفرج در باغ حکمت، ترجمۀ سید محمد حسین صالحی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1388.
کیبل، برایان، «انندا کی. کوماراسوامی، محقق عرصۀ روح»، در نقد و نظر، ش 3 و4، 1374.
کیوپیت، دان، دریای ایمان، ترجمۀ حسن کامشاد، تهران، طرح نو، 1376.
لین، تونی، تاریخ تفکر مسیحی، ترجمۀ روبرت آسریان، تهران، فروزان، 1380.
لینگز، مارتین، «رنه گنون»، ترجمۀ م. هدایتی، در نقد و نظر، ش 3 و4، 1374.
مجتهد شبستری، محمد، هرمنوتیک، کتاب و سنت، تهران، طرح نو، 1375.
نجمه، الیاس، یسوع المسیح، بیروت، 1962.
نصر، سید حسین، «زندگی‌نامۀ فریتیوف شوان»، در نقد و نظر، ش 3 و4، 1374.
نصر، سید حسین، معرفت و معنویت، ترجمۀ انشاءالله رحمتی، تهران، دفتر نشر پژوهش و نشر سهرودی، 1381.
