مقالۀ پیشرو با تعریف ایمان و ایمان گرایی مؤمنان (مسلمان، مسیحی و یهودی) و تقسیم آن به حاد و معتدل و بررسی رابطۀ ایمانگرایی و شکاکیت، به تحلیل دینگرایی ویتگنشتاین پرداخته است. نگاه دینی ویتگنشتاین بر خصلت غیرشناختی زبان دینی اذعان دارد و در عین حال باورهای دینی را اغلب بیدلیل میداند. فلاسفهای که بهنوعی تحت تأثیر افکار وی قرار گرفتهاند، با عنایت به درستی تفسیر ایمانگرایانه یا زبان دینی ویتگنشتاین، دربارۀ ناواقعگرا بودن وی تردید دارند. بهمنظور سهولت، ایمانگرایی ویتگنشتاینی را در سه نکته خلاصه میکنیم: 1. بیدلیل بودن باورهای دینی؛ 2. تفسیر غیرشناختی از آنها و 3. تفسیر ناواقعگرایانه از دین.
علیزاده, سیده معصومه, & آهنگران, محمد رسول. (1397). متدولوژی ویتگنشتاین در خصلت غیر شناختی زبان دینی. مجله علمی " فلسفه دین ", 15(4), 771-792. doi: 10.22059/jpht.2019.253323.1005549
MLA
سیده معصومه علیزاده; محمد رسول آهنگران. "متدولوژی ویتگنشتاین در خصلت غیر شناختی زبان دینی", مجله علمی " فلسفه دین ", 15, 4, 1397, 771-792. doi: 10.22059/jpht.2019.253323.1005549
HARVARD
علیزاده, سیده معصومه, آهنگران, محمد رسول. (1397). 'متدولوژی ویتگنشتاین در خصلت غیر شناختی زبان دینی', مجله علمی " فلسفه دین ", 15(4), pp. 771-792. doi: 10.22059/jpht.2019.253323.1005549
VANCOUVER
علیزاده, سیده معصومه, آهنگران, محمد رسول. متدولوژی ویتگنشتاین در خصلت غیر شناختی زبان دینی. مجله علمی " فلسفه دین ", 1397; 15(4): 771-792. doi: 10.22059/jpht.2019.253323.1005549