جان هیک فیلسوف نامآشنای معاصر با نظریۀ کثرتگرایی دینی شناخته شده است. اما ذکر این نکته ضروری بهنظر میرسد که یکی از ارکان اصلی نظریۀ پلورالیستی هیک، تجربۀ دینی و نقشی است که این تجربه در اعتبار بخشیدن به باورهای دینی دارد. در واقع وی از کثرت در تجارب دینی به کثرتگرایی در باورهای دینی پل میزند. هیک برای نشان دادن اعتبار معرفتی تجربۀ دینی به اصولی تمسک جسته است همچون: پایه بودن باور به متعلق تجربۀ دینی، اصل اعتماد خطیر، اصل گواهی و اصل ثمرات معنوی و اخلاقی. در این نوشتار به بررسی و نقد این اصول میپردازیم. همچنین به تنوع و تکثر تجربههای دینی میپردازیم و نظر هیک را در این زمینه بررسی خواهیم کرد. در ضمن این نقد و بررسی، به تفصیل از مبانی معرفتی هیک دربارۀ کثرتگرایی سخن خواهیم گفت. در پایان به این نتیجه میرسیم که گرچه توجه به آثار تجارب دینی شاید دلگرمکننده باشد، بههیچوجه از دل آنها برهان خدشهناپذیر منطقی به سبک براهین سنتی اثبات وجود خدا بیرون نمیآید.