یکی از چالشهای فراروی اعتقاد به عمومیت قضای الهی، شبهۀ تعارض لزوم رضایت به قضای الهی و لزوم عدم رضایت به شرور اخلاقی است. ابنسینا پاسخی در دو بخش به این شبهه ارائه کرد. در بخش نخست با تفکیک حیثیت ارتباط شرور اخلاقی با فاعل و قابل، آنها را از حیث ارتباط با قابل، شر دانسته است. در بخش دوم نیز با تفکیک امور بالذات و بالعرض، شرور را بهصورت بالعرض مشمول قضای الهی معرفی کرد. این پاسخ تنها در صورتی شبهه را برطرف میکند که شرور، وجود حقیقی نداشته باشند؛ بلکه اطلاق موجود به آنها را مجازی (اعتباری) بدانیم. در اینصورت رضایت به آنچه وجود حقیقی ندارد، ضرورت نخواهد داشت و شبهه برطرف خواهد شد. در سخنان ابنسینا شواهدی وجود دارد که بر اساس آنها میتوان وی را قائل به مجازی (اعتباری) بودن شرور دانست. پژوهش حاضر نشان میدهد که این شواهد، بر ارادۀ معنای یادشده از سوی ابنسینا دلالت دارند. البته در صورت عدم پذیرش این دلالت، پاسخ درخوری به این شبهه، در فلسفۀ ابنسینا داده نشده است.
زینلی, روح اله. (1399). تبیین و بررسی پاسخ ابنسینا به شبهۀ تعارض لزوم رضایت به قضای الهی در شرور اخلاقی. مجله علمی " فلسفه دین ", 17(4), 587-608. doi: 10.22059/jpht.2020.303129.1005751
MLA
روح اله زینلی. "تبیین و بررسی پاسخ ابنسینا به شبهۀ تعارض لزوم رضایت به قضای الهی در شرور اخلاقی", مجله علمی " فلسفه دین ", 17, 4, 1399, 587-608. doi: 10.22059/jpht.2020.303129.1005751
HARVARD
زینلی, روح اله. (1399). 'تبیین و بررسی پاسخ ابنسینا به شبهۀ تعارض لزوم رضایت به قضای الهی در شرور اخلاقی', مجله علمی " فلسفه دین ", 17(4), pp. 587-608. doi: 10.22059/jpht.2020.303129.1005751
VANCOUVER
زینلی, روح اله. تبیین و بررسی پاسخ ابنسینا به شبهۀ تعارض لزوم رضایت به قضای الهی در شرور اخلاقی. مجله علمی " فلسفه دین ", 1399; 17(4): 587-608. doi: 10.22059/jpht.2020.303129.1005751