قاضی سعید قمی از افاضل حکما و عرفای ایران در دورۀ صفویه بود. او در حکمت مشاء و اشراق تبحر داشت و دارای گرایشهای عرفانی بود. قاضی در حوزۀ صفات الهی قائل به الهیات سلبی بود و اعتقاد داشت آنچه از وجود و صفات ممکنات میفهمیم، قابل انتساب به خداوند نیست، زیرا، اولاً خدا وجود صرف است و هیچ صفتی ندارد؛ دیگر اینکه عقل توانایی درک خدا و صفاتش را ندارد. او در بحث وجودشناسی صفات، باور به عینیت و زیادت صفات را شنیع دانسته و به تبیین نیابت ذات از صفات پرداخته است. او بهطور مفصل به صفت علم خدا پرداخته و معتقد بود علم خدا آنگونه که بین حکما مشهور است، حضوری و حصولی و اجمالی نیست. نوشتۀ حاضر برآن است تا با نگاهی انتقادی به بررسی دیدگاه قاضی در حوزۀ صفات، بهویژه صفت علم خدا بپردازد و نشان دهد که دیدگاه قاضی با وجود مطابقت با ظاهر برخی روایات، بهدلیل پایبندی به برخی اصول، از جمله باور به تباین کلی بین خدا و ممکنات، از یک سری ضعفهای درونی رنج میبرد و با برخی مبانی عقلی و یک سری روایات سازگاری ندارد.
موسوی خسروی, الیاس, & کبیر, یحیی. (1400). بررسی و نقد دیدگاه قاضی سعید قمی در مورد صفات خداوند با تأکید بر صفت علم الهی. مجله علمی " فلسفه دین ", 18(3), 319-338. doi: 10.22059/jpht.2021.313094.1005796
MLA
الیاس موسوی خسروی; یحیی کبیر. "بررسی و نقد دیدگاه قاضی سعید قمی در مورد صفات خداوند با تأکید بر صفت علم الهی", مجله علمی " فلسفه دین ", 18, 3, 1400, 319-338. doi: 10.22059/jpht.2021.313094.1005796
HARVARD
موسوی خسروی, الیاس, کبیر, یحیی. (1400). 'بررسی و نقد دیدگاه قاضی سعید قمی در مورد صفات خداوند با تأکید بر صفت علم الهی', مجله علمی " فلسفه دین ", 18(3), pp. 319-338. doi: 10.22059/jpht.2021.313094.1005796
VANCOUVER
موسوی خسروی, الیاس, کبیر, یحیی. بررسی و نقد دیدگاه قاضی سعید قمی در مورد صفات خداوند با تأکید بر صفت علم الهی. مجله علمی " فلسفه دین ", 1400; 18(3): 319-338. doi: 10.22059/jpht.2021.313094.1005796